Monty

Tijdens haar zoektocht naar de identiteit van haar grootvader, ontdekt de Nederlandse performer Nicole Balm in de Catalaanse Pyreneeën een andere bijzondere persoonlijkheid: een tachtig jaar oude neo-hippie die in de bossen leefde, elke ochtend naakt danste en in 1961 doodgeschoten werd door de Guardia Civil, tijdens het smokkelen van TL- lampen. Ze start een onderzoek die haar in aanraking brengt met het fascinerende leven van Lazarus Rius Tubert, wonderkind, autodidactisch monteur, uitvinder van de opvouwbare paraplu, een pionier op het gebied van zonne-energie en nudisme, choreograaf, lid van het Franse verzet en groots humanist die een aanzienlijke invloed heeft gehad op het leven en werk van de belangrijkste wetenschappers uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Toch wordt deze bijzondere man niet genoemd in de boeken en is hij net als vele anderen vergeten.

Nu verschijnt Lazarus opnieuw op het podium, dankzij deze niet te classificeren Nederlandse schepper geholpen door een multidisciplinair professor en een Tsjechische imker. Of het leven van Lazarus nu een leugen is of niet, is niet belangrijk. Het is een goed verhaal. Of eigenlijk twee goede verhalen. Die van Lazarus en Nicole, een vrouw van haar tijd, ontworteld en levend in een permanente crisis, die in haar zoektocht naar Lazarus een onverwachte en intieme verbinding met haar verleden vindt.

In een ruimte zonder vierde wand, tussen de werkplaats, het laboratorium en de popmuziek video set, leidt Nicole de reconstructie van het leven van Lazarus terwijl ze vertelt over de details van haar onderzoek. Ze wordt geholpen door Jordi Bover, een vriend en hoogleraar Techniek aan de Universiteit van Barcelona, waarmee ze ons op een heel persoonlijke manier helpt om de feiten in de juiste context te plaatsen. Historische context, technologische context, politieke context, … context. Ze heeft ook Ladislav Soukup uitgenodigd, een Tsjechische imker en autodidactische musicoloog die een interessante selectie van de muziek voor de voorstelling heeft voorbereid en een merkwaardig aspect van Lazarus’ leven zal onthullen. De drie vormen gezamenlijk een merkwaardig team dat een zogenaamd Reality Model neerzet door een commerciële, galactische vlucht te simuleren en live op het podium de tritonus te ontdekken.

De Belgische muzikante Barbara Van Hoestenberghe (o.a. Maskesmachine) besloot dat het bestuderen van kinderliedjes een goede manier zou zijn om het Catalaans te leren. Gewapend met haar stem recorder, reisde ze met haar bus naar alle uithoeken van Spanje en ontmoette zo een heleboel bijzondere mensen en plaatsen. Ze besloot uiteindelijk om in Catalonië te blijven en een cd-boek Pim-Pom uit te brengen.
In 2007 schiepen Van Hoestenberghe en Ernesto Collado het Fundación Collado-Van Hoestenberghe, een onafhankelijk en in eigen beheer uitgebracht creatief laboratorium gevestigd in een klein dorpje in Alt Empordà (Spanje).
Het uitgangspunt van Fundación Collado-Van Hoestenberghe is een creatief, maar ook kritisch optimisme, waarmee we altijd op zoek zijn naar nieuwe alternatieven. Het is optimistisch, omdat het vragen en nieuwe manieren bedenkt om de werkelijkheid niet te vergeten en omdat de werkelijkheid ons altijd fascineert. Ons werk is utopisch, zonder dat het de tegenstellingen binnen de menselijke complexiteit uit het oog verliest. We zoeken manieren om deze ideeën en vitale houding te verspreiden en over te dragen, zonder daarin dogmatisch te worden. We maken een theater vol ideeën, altijd rekening houdend met de lol en de onderhoudende factor.

spel Nicole Balm, Jordi Bover & Ladja Soukup | projecties & interventies Jordi Bover | scenografie & lichtontwerp Cube.bz | regie & dramaturgie Ernesto Collado | geproduceerd door Festival Temporada Alta de Girona, Teatro Jofre del Ferrol, Fundación Collado – VanHoestenberghe | in samenwerking met CONCA, Generalitat de Catalunya

www.fundacioncolladovanhoestenberghe.wordpress.com
www.ivahorvat.wordpress.com/vida-de-lazaro

… Een coherente dramaturgie die in eerste instantie grillig en fantasierijk lijkt, maar waarbij uiteindelijk alle puzzelstukjes perfect in elkaar passen, en die met zijn bijzondere balans tussen verhelderende poëtische beelden en zwarte, droge humor geheel compleet is.
– Begoña Barrena (magazine ‘Hamlet’)