Monty

€16 | €12 | €10 | €6

Het volgende stuk dat ik zal schrijven wordt ongetwijfeld grappig, heel grappig, tenminste wat de opzet betreft.(Tsjechov aan Olga Knipper, 7 maart 1901)

Na Oom Wanja, Ivanov, De Drie Zusters, Point Blank (Platonov) en Het Huwelijksaanzoek, vraagt STAN voor de zesde keer Anton Tsjechov ten dans.

Dit keer ligt De Kersentuin, Tsjechov’s laatste stuk, op tafel.  Tien toneelspelers, vijf jongeren, pas afgestudeerd aan de toneelschool en vijf oudere jongeren, al iets langer afgestudeerd, schuiven aan.

Tsjechov heeft jarenlang aan De Kersentuin gewerkt, moeizaam, twijfelend, van toon veranderend. Het is zijn laatste en meest enigmatische stuk, waarmee hij een onuitwisbare stempel op de geschiedenis van het theater heeft gedrukt. De vraag of dit stuk nu een komedie is of een drama, heeft generaties theatermakers beziggehouden.

Als ‘De Meeuw’ het perfecte stuk is, dan zou ‘De Kersentuin’ wel eens het ultieme anti-stuk kunnen zijn. De monologen zijn vrij ridicuul of eerder misplaatst, de personages lichtelijk mislukt of gewoon vergeetachtig. Het heden bestaat nauwelijks, het wordt versmacht tussen een nostalgische en romantische drang naar het verleden en een breekbaar verlangen naar een onzekere toekomst.

De Kersentuin blijft op alle vlakken een enigma. Het is onrustwekkend, het laat zich niet vatten, en oefent daardoor al 111 jaar een bijna fatale aantrekkingskracht uit op toneelspelers en regisseurs. Ook tg STAN kon de dans niet langer ontspringen.

Dus waarom ‘De Kersentuin’ creëren in 2015 ? Daarom.

van en met Evelien Bosmans, Evgenia Brendes, Robby Cleiren, Jolente De Keersmaeker, Minke Kruyver, Lukas De Wolf, Bert Haelvoet, Scarlet Tummers, Rosa Van Leeuwen, Stijn Van Opstal en Frank Vercruyssen | licht Thomas Walgrave | scenografie STAN| kostuums An d’Huys | coproductie KunstenFestivaldesArts, Festival d’Automne (Parijs), Théâtre de la Colline (Parijs), TnBA (Bordeaux), Le Bateau Feu (Duinkerke), Théâtre Garonne (Toulouse), Théâtre de Nîmes en tgSTAN

---

in de pers:

De Kersentuin is geen kostuumdrama. STAN draait de klassieker door een postmoderne gehaktmolen. Het resultaat is een bekende, maar heerlijke farce. Bovenal blijft de essentie van deze Tsjechov bewaard. Moet we klagen of klappen als ze de kerselaars kappen?- Sam Rijnders, Veto, 17 mei 2015

STANs De Kersentuin is vaak verbluffend geestig – niet vet dijenkletsen, maar regelmatig zachtjes grinniken. Tegelijk is het droevig – geen tranentrekkerij, wel hartzeer .- Karin Veraart, De Volkskrant, 18 mei 2015

De sterkste scènes zijn die waar de acteurs intens de grondlaag van de tekst uitspelen. Zoals wanneer de wereldverbeteraar Petja (Lukas De Wolf) van leer trekt tegen de oude kaste. Kort daarna en evenzeer naar de keel grijpend is Ranjevskaja’s wanhopige en gloedvolle pleidooi voor haar allesverterende liefde voor de man die haar hart brak.- Jan De Smet, De Morgen, 18 mei 2015

De kersentuin is een snedige voorstelling, we zagen theater met veel vaart. Maar het mooist is als alles stilvalt. Dan zit je gefascineerd te kijken hoe fraai immobilisme vorm krijgt op het toneel.- Geert Van der Speeten, De Standaard, 20 mei 2015

radio-interview met Frank Vercruyssen, Evgenia Brendes en Scarlet Tummers- FM Brussel, 12 mei 2015

radio-interview met Jolente De Keersmaeker- Pompidou, Klara, 12 mei 2015

audiorecensie Filip Tielens, Klara, 18 mei 2015