Monty

Ik vind dat je het aan iemand ziet of hij in een lauwwarme nacht, in een lauwwarm bed verwekt is, per vergissing. Of dat hij een hartstochtelijke rechtvaardiging heeft om op deze wereld rond te lopen.

In Onschuld schetst Dea Loher in negentien scènes een beklijvend beeld van een groep vertwijfelde en verstrikte mensen in een kleine kustplaats.

Twee sans-papiers lopen langs de zeehorizon. Ze zien een vrouw de zee inlopen en grijpen niet in. De één kan niet meer slapen uit schuldgevoel, de ander vindt een tas met geld aan een bushalte en ziet daarin een teken van God. Een blinde vrouw danst naakt in nachtclub De Blauwe Planeet. Een kinderloze vrouw vraagt iedereen om vergeving voor de misdaden van haar zoon. Een suikerzieke bejaarde trekt in bij haar dochter en schoonzoon om vervolgens al hun levensruimte in te nemen. Mensen ontmoeten elkaar en raken elkaar weer kwijt.

Dea Loher (1964) is een van de meest succesvolle hedendaagse Duitse auteurs. Haar stukken zijn veelvuldig bekroond en opgevoerd. In haarpolitieke en poëtische toneelteksten hoor je echo’s van Brecht, Beckett, Müller en vooral Fassbinder.

van en met Roovers Robby Cleiren, Luc Nuyens en Sofie Sente & Leen Diependaele, Evgenia Brendes, Danny Bouman, Idrissa Mbengue, Jovial Mbenga, Isabelle Van Hecke en Anne-Laure Vandeputte | muziek Leen Diependaele/Samowar & KRENG | scenografie Stef Stessel | kostuums Pynoo | productie de Roovers spelen