Monty

In het voorjaar van 2009 nodigde Monty de Franse danser en choreograaf Etienne Guilloteau uit in het kader van HIT THE STAGE, een programma voor kleine projecten en work-in-progress. Hij toonde het resultaat van een eerste onderzoeksperiode in aanloop naar zijn nieuwe voorstelling Tres Scripturae en liet toen al een zeer sterke indruk na. De finale versie van Tres Scripturae ging in mei 2010 in première op het Kunstenfestivaldesarts en werd zowel door pers als publiek zeer enthousiast onthaald.

Met ‘Tres Scripturae’ creëerde de jonge, onbekende choreograaf Etienne Guilloteau een pareltje van een dansvoorstelling. Hij spiegelt en vermenigvuldigt eenvoudige choreografieën op elke denkbare manier, tot de kijker bijna duizelt. Pieter T’Jonck, De Morgen

Tres Scripturae betekent ‘drie schrifturen’. Een verwijzing naar de drie schrifturen die in de voorstelling aan bod komen: dans, muziek en scenografie (decor en licht). Guilloteau plaatst ze als drie afzonderlijke en gelijkwaardige actoren op de scène. Niet als ondersteuning van elkaar, maar als drie sporen die elk een eigen traject volgen en zich op verschillende manieren tegenover elkaar verhouden.

Het choreografisch materiaal in Tres Scripturae is gebaseerd op een ontdubbeling, vermenigvuldiging en ontleding van zeer eenvoudige bewegingssequenzen en ontwikkelt zich tot één grote beweging die neigt naar de barok. Pianist Alain Franco voert composities uit die het repertoire van de 20ste eeuw overspannen en lichtontwerper Hans Meijer manipuleert zichtbaar de theaterobjecten en de ruimte.
Tres scripturae stelt geen esthetiek tentoon maar toont een beweging van constructie en deconstructie die ruimte laat voor de verbeelding van de toeschouwer.

De drie schrifturen worden naast elkaar geplaatst in een gemeenschappelijke context waar ze van nature deel van uitmaken: het theater. Een vreemde broederschap doet hen op elkaar lijken, ze stemmen overeen, passen zich aan of bieden weerstand. Deze nabijheid doet verbanden ontstaan tussen de objecten, het licht, de mensen en de muziek. Ze delen eenzelfde ruimte, en dus ook een gelijkenis door hun gemeenschappelijke band met die ruimte. Ze nemen deel aan dezelfde ‘beweging’, met name de voorstelling. In al deze verschillende verhoudingen kruisen de ingrediënten of bouwstenen elkaar. Ze overlappen, verwijderen zich van elkaar, leggen verbanden en verzekeren een evenwicht tussen het zintuiglijk waarneembare en het abstracte.

Het stuk is geen object dat wordt getoond, maar veeleer een ‘handeling’ waarvan de toeschouwer getuige is. Geen enkele actie of handeling wordt voor de toeschouwer verborgen gehouden; alles is zichtbaar zodat de esthetiek de blik niet overweldigt, maar hem attent maakt op de constructie en deconstructie van de bouwstenen van de voorstelling. We willen een transparante compositie creëren die het mysterie opheft en de performance voor zich laat spreken.

Etienne Guilloteau

The simple austerity of the opening sequence has been subtly magnified and intensified and finally transformed into a climactic moment of intricate, rhythmical dynamics, ornamented with the spectator’s imagination. It’s so cleverly manipulated, as layer upon layer is added or removed in complete but unobtrusive transparency, it’s almost sublime. Jackie Fletcher, British Theatre Guide

Artistieke leiding Etienne Guilloteau
Met Claire Croizé, Claire Godsmark, Etienne Guilloteau, Alain Franco, Hans Meijer
Piano Alain Franco
Lichtontwerp Hans Meijer
Administratie Karolien Derwael
Productie Action Scénique vzw (Antwerpen)
Coproductie Kunstenfestivaldesarts, WorkspaceBrussels (Brussel), Monty (Antwerpen)
In samenwerking met Buda (Kortrijk), Wp Zimmer (Antwerpen), Les Brigittines (Brussel), Piano’s Maene
Met de steun van Vlaamse Overheid, Vlaamse Gemeenschapscommissie, Buda (Kortrijk), Wp Zimmer (Antwerpen), Les Brigittines (Brussel)