Monty

In de schaduw van Louis Paul Boon, Richard Minne en andere literatoren schrijft de Gentse journaliste en romanschrijfster Janine de Rop (1927) een bescheiden oeuvre bij elkaar. Vanuit haar persoonlijke betrokkenheid behandelt ze in De rechter en de beul (1970) het probleem van handicap en euthanasie. Ze situeert het verhaal voor een belangrijk deel tegen de achtergrond van nazi-Duitsland en van het door de overheid opgelegde euthanasie-programma voor ‘minderwaardig leven’, waartoe  psychiatrische patiënten en gehandicapten gerekend werden. Het hoofdpersonage Martin Herzlinger kijkt in een nietsontziende bekentenis op zijn leven terug. 

Marc Cosyns, praktiserend huisarts en verbonden aan de Universiteit Gent, vestigde de aandacht van Guy Cassiers op deze confronterende en aangrjpende roman. Cosyns heeft inmiddels een waslijst publicaties op zijn naam staan omtrent euthanasie, palliatieve zorg, en de grijze zones in de wet. Guy Cassiers stelde hem voor om zelf de rol van Martin Herzlinger te spelen. Peter Missotten maakt een theatrale installatie waarin het innerlijke conflict van Herzlinger tot zijn recht komt.

Deze productie komt tot stand als antwoord op de uitnodiging van kunstencentrum Monty aan drie regisseurs die meestal voor grote zaal werken – Cassiers, Van Hove en Simons – om een voorstelling voor de intimiteit van Monty te creëren. Het is Monty’s hoogsteigen invulling van de uitwisseling die Antwerpse Kleppers beoogt. Toneelhuis gaat met graagte op die uitnodiging in.

In het kader van deze voorstellingsreeks wordt ook een tekstlezing opgezet van De blauwe kamer, een theatertekst van Kristien Hemmerechts die zich afspeelt in een zelfmoordhotel

tekst naar De rechter en de beul, Janine De Rop
bewerking Guy Cassiers, Mark Cosyns, Erwin Jans
scenografie Peter Missotten
spel Marc Cosyns
coproductie Toneelhuis, Monty