Monty

Wat te doen met de slechte mop die leven heet?

Dat was zo ongeveer de basisvraag in het opvallend samenhangende oeuvre van Albert Camus, grondlegger van het absurdisme, liefhebber van vrouwen en koloniaal tegen wil en dank. Het leven als ultieme daad van verzet tegen de zinloosheid.

CAMUS is een voorstelling die hulde brengt aan de absurde held die Camus zelf geworden is toen hij op zesenveertigjarige leeftijd overleed in een autoaccident terwijl hij eigenlijk van plan was om de trein te nemen. In, rond en tussen ‘s mans oeuvre gaat LAZARUS op zoek naar verwantschap, ontroering en engagement, naar opstand en aanvaarding, naar trefzekere woorden en kraakheldere gedachten, naar de geur van gebakken vis en de geluiden van een zomernacht aan zee.

duur: 120 minuten

tekst en spel Koen De Graeve, Pieter Genard, Günther Lesage, Ryszard Turbiasz, Joris Van den Brande en Lien Thys | kostuum Karen De Wolf | een productie van ARSENAAL/LAZARUS

IN DE PERS/BLOGOSFEER

Camus is wat je noemt een voorstelling met een typische LAZARUS-stempel. Gedurfd, absurd, diepgravend en met een hoek af. – Chez Bartizz

LAZARUS brengt ode aan koning absurdisme – Reportage 100% Cultuur (ATV / RTV)

“We waren met de hakken over de sloot klaar, maar nu zitten we op kruissnelheid, dus laat het publiek maar komen.”, aldus Koen De Graeve. – Gesprek met Koen De Graeve in De Afspraak (Canvas)

“Lazarus speelt Camus, en blijft wat steken in het spelplezier. (…) Anderzijds slaagt Lazarus wel in een belangrijk opzet: de toeschouwer die voorbij het gekscheren van de presentatie kan kijken, trek doen krijgen in het oeuvre van Camus. Daarvoor zorgt onder meer de sterke afsluiter met Joris Van den Brande die heel aangrijpend een stuk genadeloze introspectie uit de roman La Chute (De val) brengt.” – Jan De Smet in De Morgen

“Het best zijn de acteurs wanneer ze Camus’ essentie niet in nagespeelde fragmenten vatten, maar in hun eigen worsteling. Günther Lesage die midden in zijn Gewichtige Monoloog uit de spotlights verdwijnt. Of Lien Thys die haar zwierige dubbeldans koppig alleen voortzet. Ja, een mens is nietig, willen ze zeggen, maar pas als hij zich bij zijn zinloosheid neerlegt, begint de opstand die het leven heet.”  – Gilles Michiels in De Standaard

“Er zitten knappe vondsten in alles wat LAZARUS met Camus doet, zoveel is zeker. Maar het klit niet zo goed samen als in de reeks Russen waarmee ze destijds de zalen overmeesterden.” – Magali Degrande in  Het Nieuwsblad

“Hoogtepunt: de monoloog van Günther Lesage over de (on)zin van willen leven én de haarscherpe dialoog tussen Lesage en Koen De Graeve waarvoor ze inspiratie putten uit Camus’ stuk De rechtvaardigen. Eindelijk doen die twee waar ze in uitblinken: sterke teksten vertolken, urgent en met een vleugje humor.” – Els Van Steenberghe in Knack Focus