programma

28, 29.03

Maatschappij Discordia | the very faculties of eyes and ears (Belgische première)

Maatschappij Discordia | the very faculties of eyes and ears (Belgische première)

20u30

Maatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij DiscordiaMaatschappij Discordiamaatschappij discordia speelt haar nieuwste creatie: the very faculties of eyes and ears

verhalen en geschiedenissen verdwijnen niet, ze veranderen enkel van vorm en betekenis met het verstrijken van de tijd.
ze ‘verkleden zich’ en worden zo bruikbaar als travestie voor eigentijdse scripts.
de stukken van ‘shakespeare’ dragen de sporen van veel oudere legendes.
personages als ‘lear’, ‘hamlet’, shylock’ en ‘othello’ hebben een ‘stamboom’ die meestentijds teruggaat tot het oude rome, griekenland, egypte of assyrië.

aan de hand van scènes van ‘shakespeare’ en verwanten legt maatschappij discordia de vinger op deze erfenis van symbolen, personages en verhaalstructuren.
waarom werden ze geschreven en, voor wie…?
met welke co-auteurs en met gebruikmaking van welke ‘eigentijdse’ literatuur?
er is opmerkelijk weinig onderzoek gedaan naar het waarom en hoe van de dramaturgie van ‘shakespeares’ werk.

wij durven het aan te speculeren met ‘kennis van zaken’

maatschappij discordia bestaat uit jan joris lamers, matthias de koning, annette kouwenhoven, jorn heijdenrijk, miranda prein.


Het is 1986. Het subsidieloze Monty doet een ontdekking: Maatschappij Discordia op de terugweg van Leuven naar Amsterdam doet een stopover in Antwerpen. De legendarische voorstelling Ritter, Dene, Voss wordt onthaald door een verbijsterd Antwerps publiek. Het is liefde op het eerste zicht. Zevenentwintig jaar later worden ze nog steeds met eenzelfde

enthousiasme en nieuwsgierigheid ontvangen. Discordia is dan reeds vier jaar bezig. In 1982 wordt de Maatschappij opgericht door onder meer Jan Joris Lamers en Matthias de Koning. Hun allereerste voorstelling, An Ideal Husband van Oscar Wilde werd gespeeld door een volledige cast van mannelijke regisseurs (met naast Lamers en De Koning onder andere Gerardjan Rijnders, Frans Strijards, Ger Thijs en Titus Muizelaar), een legendarisch geworden project dat nieuwe wegen opende, niet alleen voor een andere manier van acteren maar ook voor een andere manier van omgaan met het repertoire van theaterteksten. In die werkwijze verwerft de speler een grote autonomie, wordt de tekst gezamenlijk en zeer aandachtig gelezen rond de tafel, wordt er weinig op de vloer gerepeteerd om het acteerwerk zo fris mogelijk voor het publiek te
brengen, wordt een vrije en open band met de theatertraditie aangegaan.

Deze nieuwe werkwijze, waarvan de groep Maatschappij Discordia de meest uitgelezen promotor werd, heeft daarna school gemaakt. Groepen als STAN, de Roovers, Compagnie Marius, Dito Dito in Vlaanderen en ’t Barre Land, Dood Paard en Monk in Nederland zijn zondermeer schatplichtig aan hun werk. Al deze groepen werk(t)en zonder regisseur: centraal staat de autonome relatie die de spelers in onderling overleg angaan met de tekst. Zo ontstaat een gemeenschappelijke dramaturgie
die zo onbevangen mogelijk voor het publiek wordt gebracht. Binnen de gemaakte afspraken behoudt de speler tijdens de voorstelling zijn vrijheid in doen en laten.

 In het verleden bracht Maatschappij Discordia op bepaalde momenten leden van de bovenvermelde gezelschappen samen onder de naam/noemer De Vere om gedurende één of twee weken zoveel mogelijk teksten te spelen waarvan ze ooit gedroomd hadden die op de scène te zetten en dit met een minimum aan instudering. Maatschappij Discordia was een begrip geworden zowel in Vlaanderen als in Nederland: zij waren de ‘hoeders’ van het teksttheatererfgoed door de veelheid aan auteurs waarmee zij hun publiek kennis lieten maken. Zij brachten niet alleen Shakespeare en Tsjechov, maar ook minder bekende namen uit het repertoire zoals Sardou of Scribe. Zij speelden heel veel stukken van Thomas Bernhard, maar ook van Handke én hedendaagse Nederlandstalige teksten van Judith Herzberg, Gerardjan Rijnders enzovoort.

In 2001 werd Maatschappij Discordia geschrapt van de lijst van gesubsidieerde Nederlandse gezelschappen. Zij bleven wel lokaal verder werken maar toeren met hun projecten konden zij niet meer. Zij verdwenen zo goed als volledig van de Vlaamse podia. Vervolgens werden ze terug opgepikt in de subsidielijsten en kwamen ze opnieuw een paar keer naar België. Helaas werden de middelen van Discordia in de laatste desastreuze, subsidieronde opnieuw volledig geschrapt. Reden te meer voor Monty om dit gezelschap te blijven ondersteunen en een plaats te geven.

  • 28.03.13

    -  20u30
  • 29.03.13

    -  20u30