Monty

Een bodybuildster, een ballerina, een stripteaseuse, een operazanger, een ceremoniemeester en drie schoothondjes, dat is de merkwaardige cast van ôQueens, een scenisch onderzoek naar de economie van lichaam en libido.
De drie vrouwen oefenen elk een beroep uit waarin hun lichaam centraal staat. De fysieke vereisten en de codes van die verschillende beroepen impliceren een verregaande vervreemding, exploitatie, ontkenning of vervorming van hun natuurlijke vrouwelijke lichaamseigenschappen. Die transformatie, wezenlijk voor hun identiteit, is er expliciet op gericht om de kijker te bevredigen. Het lichaam van de bodybuildster heeft de trekken van een gedroomd, louter musculair lichaam; dat van de ballerina lijkt veeleer een aseksueel lichaam; dat van de stripteaseuse is direct gericht op de instincten en het plezier van wie toekijkt.

Wat speelt er zich precies af tijdens zulke tentoonspreidingen? Wat gebeurt er met wie zich toont, en wat met wie er getuige van is? Wat drijft hen? Aan welke wetten zijn ze onderhevig? Wie onderwerpt zich aan wie? En wat zou er gebeuren als de vrouwen in kwestie hun gebruikelijke stilzwijgen doorbreken, en hun gedachten luidop zouden ventileren?
De Franse choreograaf en theatermaker Michel Schweizer combineert filosofische en sociologische kwesties met grand-guignol en provocerende performances. Sinds 1995 opereert hij vanuit zijn eigen structuur La Coma in Bordeaux, met de ironische bijnaam Profit Center. In zijn visie functioneren kunst en culturele instellingen overwegend volgens (kapitalistische) marktprincipes. Hij beschouwt zijn performers als ‘service providers’ en zichzelf als ‘manager’. Schweizer werkt nooit met professionele acteurs of dansers maar met vakspecialisten, zoals filosofen of hondentrainers in Bleib Opus #3 of een stripteaseuse, een ballerina en een bodybuildster in ôQueens.

Als chroniqueur van de menselijke conditie hanteert de Franse theatermaker Michel Schweizer een sardonische toon. De mens is een farce, aangezien je hem ‘bij de geboorte moet slaan, anders stikt hij.’ … Dit inktzwarte betoog weet Schweizer luchtig te houden. Sander Hiskemuller, Trouw

ôQueens de Michel Schweizer est tout aussi pertinent, sans détour et plastiquement superbe. … le metteur en scène prend la place du stratège et convainc par sa manière unique de préserver le vide, le temps de la panne, l’errance.
Marie-Christine Vernay, Libération

Le rapport à soi, à l’autre, la relation forcément pervertie entre celui qui regarde et celle qui agit, la liberté conditionnelle dans laquelle l’être humain est confit, tous ces questionnements avec ou sans réponse sont apportée sur un plateau. Un plateau où l’esthétique le sipute au vide, où la beauté transcends la peur du néant.
Céline Musseau, Sud Ouest

20u30 | performance
in het Frans met Nederlandse boventitels

concept, regie, decorontwerp Michel Schweizer | met Caroline Gaume, Friedrich Lauterbach, Gilles-Anthonie Thuillier, Sarah Moon Howe, Satchie Noro Honden Baldiane, Cisk, Dodie | advies choreografie Patrica Chen | lichtontwerp Jean-Pascal Pracht | geluid Nicolas Barillot | electroakoestiek Johann Loiseau | hondenbegeleider Jean Gallego | video Cécile Pécondon-Lacroix | productie La Coma – centre de profit (Bordeaux), NXTSTP, Théâtre national de Bordeaux en Aquitaine, Rotterdamse Schouwburg, Espace Malraux (Chambéry), Le Cuvier (Centre de développement choréographique d’Aquitaine), Le Merlan (Marseille), O.A.R.A (Office Artistique de la Région Aquitaine), Le Manège (Reims), Le Quartz (Brest), La Ferme du Buisson (Marne La Vallée), Festival Temps d’images 2008, Théâtre municipal de Cahors | www.la-coma.com