In Alle woorden die ik nog niet kende probeert Ratnamohan alle 840 woorden van zijn lijst op te nemen in een monoloog. Tijdens die oefening dienen er zich zowel letterlijke vragen rond taal aan als ook maatschappelijke en politieke.

Twee mensen, niet van hier, bouwen aan een toekomst. Ze confronteren zichzelf, elkaar en het publiek met hun Jeruzalem: een plaats waar drie wereldgodsdiensten samenkomen, van aanhoudend conflict, maar waar ook geleefd en gelachen wordt.