Enrica Camporesi over de creatie van !oertaal: oefeningen#1
Het spel van taal en dialoog staat centraal in het werk van Enrica Camporesi. Voor haar is dialoog een belichaamde houding om de wereld te bewonen, deze op te eisen en er fundamenteel naar te handelen. Tijdens haar residentieperiode voert Enrica onderzoek naar de performatieve kracht van taal. In dit verslag deelt ze de eerste gedachten en experimenten van dit work in progress.
Enrica Camporesi, 2 februari 2021:
"Op 18 januari stapte ik het Irakikot van de Monty binnen met Oertaal in mijn handen, een verhaal over de dubbele creatie van taal en de mensheid. Een verhaal dat kadert binnen een lopend artistiek onderzoek naar de kracht van taal als performatieve sleutel om ergens bij te horen. Het kot ruikt vochtig als een grot, zoals het hoort bij een scheppingsverhaal. Dat scheppingsverhaal gaat als volgt:
De Goden vragen aan een gewoon meisje om Oermoeder te worden en geven haar het recept om de mensheid te scheppen. Na een paar mislukte pogingen is ze het beu en verandert ze het recept naar haar eigen goesting. Na een amoureuze ontmoeting met de Natuur lukt het haar uiteindelijk wel om van een reusachtige mutaforma te bevallen – een gedaanteverwisselaar, een shapeshifter die tegelijkertijd zoon en dochter, vis en vogel en kat is. De Oermoeder is de kennisoverdrager par excellence: zij is de borst en de buik, het eten en de mond, het oor en het woord, het oog en de kijker. Zij beslist over de wetten van de grammatica en speelt met de bouwstenen van betekenis om zin te geven aan de huidige wereld en een nieuwe te scheppen. De Oermoeder moet dringend haar mutaforma leren praten en zichzelf leren uit te drukken om te kunnen bestaan, want zonder de herkenning van haar eigen schepsel verliest de moeder haar eigen betekenis. Zij bestaat in de relatie: io sono tra (ik ben tussen), zo denkt de Oermoeder. Maar - opgelet - haar reusachtige schepsel is verdwenen. En alleen de magische en machtige kracht van een goede spreuk kan dit gigantische lichaam oproepen, redden en terugbrengen.
Voor aanvang van de repetities was ik van plan deze archetypische, filosofische en humoristische tekst op te bouwen in een meertalige lecture performance. Maar tijdens de residentie begon mijn gebricoleerde mythe zijn eigen plek in de grot op te eisen; de in papier verpakte ruimte stelde me veel vragen over de spanning tussen performativiteit en representatie. Ik ben beginnen tekenen en schrijven op de muren van mijn grot om mijn oriëntatie toch te kunnen redden. De materialiteit van woorden, geïmproviseerde ondertitels, een spel van onbetrouwbare vertalingen, een kinderkoor en Google Translate als gaststemmen, alsook andere zichtbare trucjes steunen de creatie van het verhaal, (groot)gebracht in een ambachtelijke mengeling van codes.
Nu is het een pingpong tussen mij (Enrica), de alwetende verteller, de Oermoeder en het (vermiste) publiek, opgebouwd aan de hand van instructies, beloftes en kleine taken. De tijd is nog niet rijp om het verhaal en de mutaforma helemaal te vatten. Ik zal ze nog een poosje voor mijn ogen laten lopen."
Enrica Camporesi zal nog tot eind februari bij Monty resideren om te werken aan !oertaal: oefeningen#1.
door, met, van Enrica Camporesi | coach en dramaturg Duraid Abbas Ghaieb | met de inspirerende hulp van Carl Cappelle (audio), Hussein Shabeeb (video), Stijn Van Asch (vertalingen), Milan De Wael en Hanne Dick (techniek en decor), Diane Groothuysen (darmgeluiden), de collega’s van Maastricht (Master in Theater)
foto's © Duraid Abbas Ghaieb en Enrica Camporesi