Al acht jaar lang richt het Love at first Sight festival zijn (liefdes)pijlen op werk van jonge theatermakers, dansers, performers, scenografen, theaterschrijvers, muzikanten en kostuumontwerpers. LAFS is een unieke samenwerking tussen negen verschillende Antwerpse podia met elk hun eigen artistieke visie. Wat zij delen is een gedreven nieuwsgierigheid naar een onverhoopte theaterervaring die hen treft in hart en ziel.
De negen partners prospecteerden talloze toonmomenten, afstudeerwerk en jong theaterwerk, en puurden daaruit een straffe selectie. Met het LAFS programma willen de programmatoren deze prille liefdes onder de aandacht brengen van een breder publiek.

Laat je verleiden en raken in hart en ziel!

LAFS#8 wordt met liefde samengesteld door een tijdelijke alliantie van deze negen Antwerpse culturele partners: De Studio, Rataplan, hetpaleis, Monty, wpZimmer, d e t h e a t e r m a k e r, Het Bos, Arenberg  en Toneelhuis.

LAFS in Monty

LE CENDRIER DU GAZE| Pierre-Patrice Pépé Kasses

do 26.10 | 22:00 | Monty

In Le Cendrier du Gaze kruipt Pierre-Patrice 'Pépé' Kasses in de huid van Zwarte Piet. De vraag is of het belichamen van zo’n omstreden en beladen symbool onze blik op het zwarte lichaam kan uitdagen en nuanceren?

Een dialoog aangaan met Zwarte Piet is geen sinecure, maar beetje bij beetje laat die zich binnen de voorstelling van een andere kant zien. Pépé toont dat hij als zwarte performer vaak rollen moet spelen die hij niet zelf heeft gekozen. Door gekende narratieven uit het verleden in een hedendaagse context te plaatsen, maakt hij ze zich eigen en kan de transformatie beginnen.

Concept & performance: Pierre-Patrice Kasses - Dramaturgie & performance: Loucka Fiagan - Productieassistent: Chiara Monteverde - With the support of: Bâtard Festival, Buenos Tiempos international, Kunstencentrum BUDA and Workspacebrussels

È VERO È VERO È VERO| Ika Schwander & Oumar Dicko 

vr 27.10 | 21:00 | Monty

"è vero è vero è vero" (vertaald: ‘het is waar het is waar het is waar’) waren de woorden die de 17-jarige schilderes Artemisia Gentileschi in 1612 uitsprak tijdens het proces tegen Agostino Tassi, de man die haar verkrachtte. Deze performance is geïnspireerd op het tijdloze verhaal van Judith en Holofernes en op Artemisia Gentileschi's schilderij, waarin het hoofd van haar verkrachter wordt afgebeeld als de gedode Holofernes.
Terwijl Gentileschi het hoofd van haar verkrachter symbolisch afhakte in haar schilderij, draagt regisseur Ika Schwander het tussen haar benen. è vero è vero è vero toont de nasleep van seksueel geweld en laat de tijdloosheid van pijn en verzet zien.

I had three options: wife, mother or nun
But I wanted some epic use for my excellent body
Some heroism
So instead I became a murderer
I killed a man and left his body in his bed
I only took his head
I said goodbye to his army
goodbye
and I left
And now I am returning home with his head between my legs
There is no better place for him to be than between my legs
This is home I said to him
This is my mouth
This is my nose
This is my knee
This is the door
And this is the place where you ought to be
If I would be Judit in this soft and fragile century:
This is the way I would have looked when I returned home
The way I would have danced while returning home
The way I would have closed my eyes
This is what love did to me

Concept, vormgeving, film: Ika Schwander - Spel: Oumar Dicko, Ika Schwander - artistieke begeleiding: Lies Pauwels - Productie: Festival Cement - In samenwerking met: Via Zuid, Talentontwikkeling Podiumkunsten Limburg

HORROR VACUI | Rebekka Bangerter

za 28.10 | 21:00 | Monty | PREMIÈRE

Het doek gaat op. Een cursor knippert op een leeg scherm. Alleen het geklik van het toetsenbord doorbreekt de stilte terwijl we een sensuele boswandeling beginnen.

Rebekka schrijft een voorstelling waarin ze de kracht van taal en het politieke karakter van auteurschap en creativiteit onderzoekt. Maar terwijl ze nog aan het typen en nadenken is, zijn tekstgenererende vormen van AI ons dagelijkse leven binnengedrongen. Ze produceren veel meer tekst dan Rebekka – en doen dat in veel minder tijd. Tekst produceren is iets razendsnels en posthumaans geworden…

Wat betekent het om te creëren in een tijd van voortdurende technologische updates? Kunnen we het ons nog veroorloven om te verdwalen? Om tussen de regels te lezen? Om te vertragen?

Horror Vacui laat zich inspireren door techno-feministische perspectieven en feministische schrijfstrategieën, en nodigt je uit voor een humoristische, poëtische en kritische tocht door de innige verstrengeling van mens, tekst en machine – van vrouwelijke typemachines tot lichaamloze AI. Welke werkelijkheid (be)schrijven we met het gereedschap dat we zelf creëren?

Wie verricht het schrijfwerk? – En wie blijft het werk verzetten op de achtergrond?

Een avond tussen herschreven en geschrapte gedachten, dominante datasets, collectieve verbeelding en onze eigen lichamelijke aanwezigheid.

The instrument is working on our thoughts. - Nietzsche, when starting writing on the typewriter.

Concept, text, performance: Rebekka Bangerter - Dramaturgie: Henriette Festerling - Scenografie en lichtontwerp: Hendrik Walther - Begeleiding: Joachim Robbrecht - Extern oog: Emke Idema - Kostuumadvies: Daphne De Winkel - Advies: Isadora Chun Shing Au, Jimmy Grima - Technische ondersteuning: Durante Van Kuijk - Met speciale dank aan: Edit Kaldor