Monty

Het sappige dialect van Palermo was al eerder te horen in Monty. Voorjaar 2003 resideerde de Siciliaanse regisseuse Emma Dante enkele weken in Monty ter voorbereiding van het stuk La Scimia. Dit seizoen brengen la Dante en het theatercollectief Sud Costa Occidentale het laatste luik van een triptiek gewijd aan de oudste sociale eenheid: de familie. Op de grens tussen pure tragiek en banale alledaagsheid, vastgeroest in tradities maar 21^ste eeuws, la famiglia siciliana op scène.

Vità Mia speelt zich af in een naakte kamer met enkel een bed. Een toevluchtsoord, een plek om zalig te luieren of … een rouwkamer? Een moeder bekijkt met indroeve ogen haar drie zonen. Wie van hen zal zij kleden met de lijkwade? Het bed is een katafalk, de kamer een zwart gat waar de ziel even rondwaart vooraleer ze het lichaam definitief verlaat. Wie van de drie is ‘uitverkoren’ om te sterven? Gaspar, de oudste en nog steeds werkloos, trage Uccio of Chicco spring-in-’t-veld? De jongens halen luchtig herinneringen op, praten over voetbal en Palermo in serie A, dansen rond in pyjama. Vita Mia is een wake, een zotte en wanhopige poging om de dood zo lang mogelijk uit te stellen. Een poëtisch, ijzersterk en ontroerend meesterwerkje van Siciliaanse bodem.

In het Italiaans met Franse boventiteling

met Ersilia Lombardo, Enzo Di Michele, Giacomo Guarneri, Alessio Piazza | regie Emma Dante | licht Christian Zucaro | met dank aan Manfredi Mancuso en Clarissa Cappellani